Opwekking in Chinees weeshuis

Uitstorting van Gods Geest op kinderen in een weeshuis in China
Bron: http://www.deze-tijd.nl/



Hier volgt een stukje uit het boek 'zij zochten Jezus' van H.A. Baker. Het gaat over een machtige uitstorting van Gods Geest over kinderen, in een weeshuis in China. (H.A. Baker is overigens niet Heidi Baker!)

"De morgen wijding en het gebedsuur dat daarop volgde duurde langer dan gewoonlijk. De oudste kinderen verlie­ten de èèn na de ander het vertrek om hun lessen in het schoollokaal te gaan volgen, terwijl de kleintjes geknield ernstig bleven bidden. De Heer was heel dicht bij ons. Wij voelden allen de tegenwoordigheid van de Heilige Geest in ons midden. Vele kinderen die weggegaan waren kwa­men terug.

Allen werden zich zo sterk bewust van zonde en schuld, dat zij met betraande ogen en met opgeheven han­den tot God riepen om vergeving van hun zonden, die op dat moment zwart leken. Hier hadden wij al lang om ge­beden. De èèn na de ander viel neer onder de machtige aanraking van de Heilige Geest, totdat er ongeveer twin­tig languit op de grond lagen. Toen ik zag dat de Heer op het punt stond iets bijzonders te doen in ons midden, sloop ik zachtjes naar het schoollokaal en zei tegen de jongens, dat zij mochten komen als zij ook wilden blijven bidden.

Al heel gauw was de Chinese onderwijzer de enige die in het schoollokaal achterbleef. Al zijn leerlingen hadden zich aangesloten bij de biddende groep en baden van gan­ser harte mee en prezen God. Toen hij merkte, dat er voor hem niets meer te doen viel, ging hij naar huis. Ik had hem niet speciaal uitgenodigd, want ofschoon hij al lang bij ons was scheen hij geen enkel begrip te hebben voor de geestelijke dingen en was er niet in het minst van overtuigd dat hij gered moest worden.

Maar hij was nog niet ver of hij keerde om. Toen hij in de gebedskamer kwam bemerkte niemand dit, want ieder had voor het aangezicht van de Heer genoeg aan zichzelf. De onderwijzer ging naar de verste hoek van de kamer, waar hij voor het eerst van zijn leven neerknielde om God te aanbidden. De kracht van God was zo overweldi­gend, dat ik het beter vond de jonge onderwijzer aan zichzelf en aan God over te laten. Het duurde dan ook niet lang of ik zag dat ook hij met opgeheven handen en met tranen in de ogen God aanriep om vergeving van zijn zon­den, en ik hoorde hem bekennen dat zijn zonden vele, ja zeer vele waren. Ik wist dat hij een trotse jonge man was, en toen ik zag hoe hij zichzelf nu zo bloot gaf in tegenwoordigheid van zijn leerlingen, begreep ik dat hij en­kel tot deze schuldbelijdenis had kunnen komen omdat de Heilige Geest hem daarvan had overtuigd.

Het gebedsuur bleef uren duren en niemand scheen er behoefte aan te hebben de gebedskamer te verlaten. Ik behoefde niets te zeggen en mocht ook niets zeggen om hen daar te houden. De Heer had de leiding helemaal in Zijn hand. Ik probeerde alleen maar Hem niet in de weg te staan.
Terwijl de kinderen nu in gezichten de verschrikkingen van de hel zagen, het gejammer van de verloren zielen hoorden en de verschrikking van de duivel en zijn helpers ervoeren, nam hun schreeuwen zulke vormen aan, dat het alles overtrof wat ik ooit gehoord of gedroomd had. Het was zo'n realiteit voor hen allen, dat velen meenden dat zijzelf gebonden naar de ingang van de hel werden ge­sleept; dit alles ervoeren zij niet als een droom, maar als tastbare werkelijkheid. De vloek van de zonde en de macht die de duivel over hen had tengevolge van de zon­de, kwelde hen alsof zij het werkelijk voelden. Maar de bevrijding van deze boze macht door de genade van Jezus Christus ervoeren zij eveneens. Nadat zij de bevrijding uit de macht van satan beleefd hadden, wisten zij ook ter­dege dat hun redding en zaligheid een feit was. Gezien de situatie waaruit zij gered waren, getuigden hun blijd­schap, hun lachen, en de vrede van hun hart, van een ervaring die zij nooit meer zouden kunnen vergeten.

Daar zij van 's morgens vroeg tot laat in de namiddag in de tegenwoordigheid van God waren gebleven en voor het avondeten werden geroepen, dacht ik zeker, dat het gebedsuur voor deze dag tenminste afgelopen zou zijn. Maar ik had mij vergist. Slechts enkelen gingen, maar kwamen ook gauw weer terug en zeiden, zij de hele nacht op de Heer wilden wachten. Dit was beslist iets nieuws voor ons, want voordien duurde een dienst van een uur ve­len al veel te lang. Wij hadden reeds lang gehoopt, dat zij meer naar het gebed zouden verlangen, en wie zou hen te­genhouden, nu zij wilden bidden? Elk kind ging deze nacht pas naar bed toen het zeer laat was, en eerst om zes uur hielden de laatste lofprijzingen op. Deze morgen­wijding had een volle twintig uur geduurd."

Het complete boekje is hier te lezen!
NB: ik geloof dat dit de nieuwere versie is, die momenteel ook makkelijk te verkrijgen is bij de meeste christelijke boekwinkels:
Baker, H.A. 2000. Gods openbaringen en visioenen aan kinderen. Vlissingen: Bread of Life.