De herfst in New York, van 1857, werd gekenmerkt door een plotselinge opschudding in de industriele wereld. De economie kwam in een crisis terecht. Duizenden werklieden werden op straat gezet. De wanhoop was groot. Men was bang dat er nog meer criminaliteit zou komen.
Naast deze ramp, ging het uberhaupt al niet goed met de mensen in New York. Er was veel misdaad en vuile handel. De zakenlieden bedrogen iedereen als ze er wat mee te winnen hadden. Vaak werden de armen daar de dupe van. De rijken leefden over de ruggen van de armen. Sommigen werkten op zee. Daar werden ze omgevormd tot grove, agressieve zeelieden. Ook was er erg veel alcoholisme.
Toch was er één lichtpuntje. In diezelfde tijd bracht er één man zijn tijd door in gebed. De bovenste collegezaal van de ‘Old North Dutch Church’ was zijn meeste geliefde plek om bij God te komen. Deze man, een evangelist, had vanalles geprobeerd om mensen voor Christus te winnen. Hij had traktaatjes uitgedeelt en was bij de mensen langs de deuren gegaan. Niets hielp. En in zijn wanhoop kwam hij bij God. Keer op keer vroeg Hij was God van Hem wilde en hoe hij de mensen voor Jezus kon bereiken. Zeer toegewijd knielde hij meerdere keren per dag neer, om God te vragen wat hij moest doen. Hij was zeer volhardend hierin en hoe langer hij bad, hoe meer zekerheid hij kreeg op een antwoord. Steeds groter werd zijn blijdschap omdat hij wist dat God zou antwoorden.
We hebben het hier over Jeremia Calvin Lamphier. In de tijd dat hij zo toegewijd neerknielde was hij tegen de veertig jaar. Het eerste idee dat hij van de Heer kreeg, was een regelmatige bidstond. Hierover zei hij zelf: “Toen ik op een dag plichtsgetrouw de ronde deed en langs de straten liep, werd mij de idee ingegeven dat het zakenlieden, die gewoonlijk van twaalf tot één uitrusten, goed zou doen een uur te bidden. De idee was bidden, zingen, bemoedigen en geestelijke ervaringen uitwisselen, al naargelang de situatie. Van niemand zou geeist worden dat hij of zij een uur bleef. Iedereen mocht komen of gaan afhankelijk van het feit of het werk dat toeliet of vereiste, of dat men er de gelegenheid toe gevoelde.”
De eerste samenkomst was op 23 september 1857 om twaalf uur ’s middags. Zes mensen waren er de eerste keer van de partij! Een week later, op 30 september kwamen er twintig mensen. Op 7 oktober waren er tussen de dertig en veertig mensen. Deze bijeenkomst was zo gezegend, dat er daarna elke dag samenkomsten gehouden werden. De eerstvolgende bidstond werd gekenmerkt door vurig gebed en verlangen naar een uitstorting van de Heilige Geest. Dit vuur werd, door de samenkomsten heen, steeds meer aangewakkerd.
Ongeveer drie weken na de eerste samenkomst waren er honderd bezoekers. Velen waren geen christenen, maar waren overtuigd van hun zonden en zochten naar vergeving. Na een maand vanaf het begin, werd ook de pers al nieuwsgierig wat er gaande was! Alles wat met het gebed te maken had, ademde een sfeer van passie, vurigheid, verwachting, zondebesef en blijdschap. Na drie maanden waren er meer dan honderd bijeenkomsten in de hele stad, die samen ongeveer vijftigduizend bidders telden! En het bleef groeien!
Eén van de meest opmerkelijke eigenschappen van de opwekking was de eenheid die er heerste. Mensen van allerlei denominaties kwamen bij elkaar. Of ze nou bij de baptisten of gereformeerden hoorden: ze hoorden allemaal bij Jezus. Ook de kerkleiders gingen zo liefdevol met elkaar om dat ze er respect mee afdwongen. Iedereen mocht de samenkomsten openen: of het nou geestelijken waren of leken, dat maakte niets uit. Rijk of arm, je hoorde er bij. Het was alsof elke tegengestelde groep zich met elkaar kon verzoenen. Voor de handelaren was dit initiatief genomen, maar uiteindelijk zegende het de hele bevolking van New York. Kinderen, volwassen, zeelui, handelaren, weduwen, alcoholisten, zwervers, prostituees; men accepteerde elkaar. Iedereen was welkom.
Kerkmuren vervielen. Bisschoppen en dominees beleefden samen de vreugde van de oogst. De auteur van ‘De kracht van het gebed’, zegt hierover: “Wanneer de schapen in de schaapskooi van de ‘Goede Herder’ binnengesloten zijn, doet het er weinig toe of ze er in zijn gebracht door deze of die deur, of door de hand van de kerkvorst, presbyter, ouder of onderwijzer van de zondagschool.”
Het gebed in New York greep overal om zich heen. Op de oceaan werden mensen bekeerd en ging men bidden. Zondige matrozen gaven hun hart over aan Jezus. Harde bikkels werden zacht gemaakt voor het evangelie. Hun leven en karakter transformeerden totaal. Mensen die familie aan de andere kant van het land hadden, werden blij verrast met brieven van hun dierbaren, over de bekering van hun zielen. Er zijn getuigenissen dat men voor vrienden heeft gebeden, die in een tram zaten of ergens hoog in de bergen, en dat die personen tot geloof zijn gekomen. Dit alles gebeurde zonder contact tussen mensen, en alleen op het verzoek van het gebed dat men uitsprak tot God!
Ook de handel werd eerlijk. Er werden openlijk belijdenissen gedaan van de leugens die men had gebruikt om de arme klant uit te buiten. De zakenlieden spoorden elkaar aan om geen vuile handel meer te doen. Door een berouwvol hart kwamen deze mensen tot Jezus. En ze vielen op omdat ze opeens eerlijk werden in hun zaken.
Omdat er zoveel werkloosheid was, werd men bang voor meer criminaliteit. Door de opwekking werd de misdaad echter juist minder! In ‘De kracht van het gebed’ wordt beschreven: “We hebben niet geprobeerd het aantal bekeerlingen in deze opwekking te tellen, maar mensen die in situaties zijn geweest waarin ze een goed oordeel konden vormen, hebben ons verzekerd dat verschillende duizenden mensen het criminele pad hebben verlaten en nu op de lieflijke paden van de vrede wandelen.” Hoe machtig is onze God!
Bij de studie van historische opwekkingen, komt men altijd weer het fenomeen tegen dat sommige personen een hartverscheurend zondebesef hebben. Dagen achter elkaar gaan ze dan gebukt onder slapeloosheid, depressie, soms zelfs lichamelijke ziekte. Ook in deze opwekking was dat het geval. Sommigen konden de slaap niet meer vatten, gingen zo gebukt onder hun zonden dat ze elke dag huilden en rouwden en leefden in een grijze sluier van depressie.
De opwekking in New York van 1858 is er één die niet vergeten kan worden. Vele zendelingen zijn vanuit deze opwekking uitgezonden naar allerlei plekken op de aarde. Voor ongeveer een miljoen christenen heeft deze opwekking tot vernieuwing geleid, en een miljoen zondaren zijn er door tot geloof gekomen!
New York City Revival
Geen opmerkingen:
Een reactie posten