(Ik, webmaster gebedstrijd, zeg niet dat ik het er helemaal mee eens ben, maar het zette me wel aan het denken.)
Opwekking is al tientallen jaren een belangrijke focus in de evangelische beweging. Voor sommigen is opwekking zelfs het doel om naar te streven. Vernieuwing van het geestelijke leven en verdieping van de relatie met God mogen zeker ons doel zijn. Wat we de laatste decennia echter zien, is dat opwekking als verschijnsel zélf het begeerde doel is geworden.
Er zijn tal van profetische boodschappen gegeven die een grote eindtijdopwekking aankondigden, soms vergezeld van data en tijdpad. Prachtige toekomstscenario's werden geschilderd van een triomferende gemeente die de aarde vult. Gevoed door die verwachtingen ontstonden allerlei sensationele bewegingen en verschijnselen. Sommigen zien daarin een voorbode van de opwekking. Anderen zien in het morele en geestelijke verval in de kerk en in onze maatschappij juist aanwijzingen dat er oordelen voor de deur staan. Wat is Gods Woord tot ons in deze tijd?
Eindtijdopwekking
Er zijn een aantal misvattingen met betrekking tot opwekking die ons het Bijbelse zicht op Gods handelen kunnen ontnemen.
Ten eerste is er de onterechte en overspannen verwachting van een grote eindtijdopwekking. Gods Geest werkt in en door de gemeente totdat alle volkeren het getuigenis van het Evangelie hebben ontvangen (Matth. 24:14). God kan dus ook tot het einde toe opwekking geven. Er is in de Bijbel echter geen enkele profetie te vinden die op een super eindtijdopwekking wijst. Integendeel! Gods Woord voorzegt juist afval. Paulus zegt nadrukkelijk dat wij voorafgaand aan de wederkomst van Christus een grote afval moeten verwachten (2 Thess. 2:3). Hij wijst dat aan als een herkenningspunt in Gods heilsplan. Ook de Here Jezus noemt dit nadrukkelijk in Matth. 24:10-12.
Opwekking als doel
In de tweede plaats, is het wel juist om opwekking tot doel te maken? Het woord opwekking komt in de Bijbel zelf niet voor in de betekenis van een massale opleving.
Als we de opwekkingen in de 18e en 19e eeuw bestuderen, krijgen we niet de indruk dat men gefixeerd was op het fenomeen ‘opwekking'. Wat kenmerkte deze opwekkingen? In de eerste plaats was er diep zondebesef en verbrokenheid. In de tweede plaats een nadruk op bekering en wedergeboorte. In de derde plaats de relatie met God, het werk van de Heilige Geest en heiliging. De focus was op de verlorenheid van de mens en de nood van de gemeente.
In onze tijd is de focus op opwekking, vaak met een nadruk op beleving en werving. Zondebesef en verbrokenheid zijn geen populaire onderwerpen en worden soms als psychologisch ongezonde ballast gezien. Verlorenheid wordt vaak ontkend. Heiliging wordt ervaren als een aanslag op de menselijke vrijheid. We voelen een behoefte aan opwekking, maar een besef van de ernst van de situatie ontbreekt.
Geest en oordeel
Een derde misvatting is dat opwekking Gods enige middel zou zijn om de gemeente te herstellen en dat oordeel geen optie is. Een machtig werk van de Geest en oordeel gaan in de Bijbel echter juist hand in hand. Dat is duidelijk in Mattheüs 3 waar Johannes de Doper het werk van de Messias beschrijft: ‘Hij zal u dopen met de Heilige Geest en met vuur.' Dit vers wordt vaak terecht in verband gebracht met opwekking, maar ten ontrecht wordt hier veelal de suggestie gewekt dat ‘vuur' hier betekent vurigheid van geest, enthousiasme en kracht. Het woord ‘vuur' komt drie keer voor in deze passage en wijst heel duidelijk op oordeel en uitdelging van wat verkeerd is. Deze betekenis heeft het woord ‘vuur' bijna overal in het Nieuwe Testament. De doop met de Geest - Gods machtige aanwezigheid in Zijn gemeenten en Zijn kinderen - gaat vergezeld van zijn oordeel over zonde, de doop met vuur.
Als we willen dat Gods Geest in ons werkt, zullen we ook Gods oordeel over de zonde in ons leven moeten aanvaarden, het vuur van loutering dat het kaf verbrandt. Dat kan een pijnlijk proces zijn en gaat in tegen ons huidige ‘goed-gevoel-christendom’, maar het is een voorwaarde voor opwekking. Durven wij ons leven door het vuur te laten louteren en de vele verontreinigingen weg te laten branden? Zijn wij bereid de afgoden en onreinheden waar we Hem mee bedroeven weg te doen? Als wij wel een machtig werk van de Geest willen, maar de afgoden niet weg doen, kan dat ernstige gevolgen hebben. De geschiedenis van Ananias en Safira bewijst dat.
Optie van het oordeel
Hetzelfde geldt ook voor de gemeente. Durven wij Gods Woord weer te laten spreken, op het gevaar af dat sommigen daar aanstoot aan nemen en weglopen? Zijn we bereid alle bezoedelingen, die we hebben toegelaten, prijs te geven aan Gods vuur? Hoe durven we te bidden om een werk van de Heilige Geest in ons midden als we tegelijkertijd zonden en ongehoorzaamheid aan Gods woord tolereren? Beseffen we de diepte van onze val? Als sommigen van de zeven gemeenten in Azië onder een oordeel kwamen, waarom zouden wij dan ontsnappen? Oordeel is wel degelijk een optie! Wanneer God komt met Zijn oordelen over Zijn volk, dan is dat ook genade. Dat bewijst de geschiedenis van Israël. Hij gebruikt van het vuur van het oordeel om Zijn volk te tuchtigen, zodat zij tot inkeer komen en zich bekeren.
Opwekking door oordeel
Ons verworden westerse christendom vertoont geen tekenen van grote opwekking. Veeleer zien we aanleiding voor oordeel. Is dat erg? Is juist niet daarin de redding van de gemeente gelegen? A.W. Tozer zei ruim dertig jaar geleden dat ‘een grote opleving van het christendom in zijn huidige staat een morele tragedie zou zijn’. Zijn woorden zijn vandaag de dag helaas nog meer waar. Wat de kerk nu nodig heeft, is niet meer van hetzelfde, maar juist dat ze geschud wordt. Geschud om wakker te worden en om het kaf van het koren te scheiden. Dan pas kan er opwekking komen, waarschijnlijk niet groots en triomfantelijk, maar diep werkend en vergezeld van vervolging en lijden. Wat voor de deur staat is het vuur van beproeving, dat God gebruiken zal om Zijn gemeente te reinigen en te heiligen. We zien nu al tekenen van zware tijden. Juist door drie druk zal de HERE een geweldige vernieuwing in Zijn gemeente kunnen werken, zoals Hij dat deed in China en andere landen waar vervolging is. Opwekking moet niet het doel zijn en is ook niet het middel. Opwekking is een genade die God kan geven, wanneer zijn kinderen zich waarlijk verootmoedigen en bekeren en zich door Hem laten terechtwijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten